Antón Gandariasek nazien kontzentrazio-esparruetan desagertutako bere osaba Anjel Lekuonaren historia berreskuratzeko bilaketa pertsonala abiatu zuen. Bere familiak hamarkada luzez isilpean gordetako historiari zentzua ematearen saiakeran, Antonen ikerketak Europan zehar sakabanatutako artxibo eta testigantza murgiltzera eraman zion. Bidaia luze hau ez zen posible izango, ordea, Hradištkoko kontzentrazio-esparrutik bizirik atera zen Gregorio Uranga gabe. Gerra bukatzean, Gregorioren gutun batek Anjelen familiari haren azken egunetan gertatutakoa azaldu zien: Frantzian atxilotu zuten, deportatu egin zuten eta 2.000 kilometrotik gora bidaiatu ondoren, naziek hil zuten. Busturitarrek gutun hura frankismo garaian ezkutuan gorde zuten, eta hiru belaunaldi geroago, Antónek berriz ekin zion bilaketari.

Pandemiaren udan, Unai Eguia izeneko, Historian zaletua den ikastolako irakasle batek, Javier Cercasen “El impostor” liburua irakurri zuen, eta horrek liburuan aipazen den deportatuaren benetako nortasuna ezagutzeko beharra piztu zion. Aisialdian ikerketari ekin zion, eta artxibo batetik bestera zeramaten arrastoak jarraitzen hasi zen Bide horretan, Gerra Zibileko beste deportatu baten bila zebilen Antonio Medina ezagutu zuen, bere aitonaren aztarnen atzetik zebilen gizona.

Hiru ikerketak gurutzatu zirenean, gauza harrigarri batetaz ohartu ziren: bakoitzak bere aldetik ikertutako gzion horiek ibilbide bera egin zuten. Espainiako Gerra Zibilaren ostean Frantziara deportatuak izan ziren, eta handik kontzentrazio-esparru batetik bestera eraman zituzten, azkenik Hradištkoko esparruan naziek erail zituzten arte.